KT-8 Manastir Mesić (153 m/nv)

Vršačka transverzala je otvorena 08. oktobra 1976. godine. Od tada ju je obišlo više od 3000 planinara. Dugačka je oko 39 kilometara i ima osam kontrolnih tačaka. Transverzalu održava PSD ''Vršačka kula''. Izrađeni su i transverzalni dnevnik i značka. O izdatim značkama se vodi evidencija. Trasa je u potpunosti označena planinarskom markacijom i slovom ''T''. Za svaku kontrolnu tačku transverzale postoji pečat. Kao najpraktičnije rešenje pokazalo se da se oni nalaze u našem domu.

Znalački smešten podno Vršačkih planina, između dva pitoma brega, Dumbrave i Čakovca, manastir Mesić krije svoju lepotu kao što preskromna, mlada i nevina devojka krije svoje lice. Mesić zrači duhom i verom minulih vekova koji putniku namerniku ili hodočasniku podaruju mir i spokojstvo koji oplemenjuju i leče dušu. Tu divotu može upoznati samo onaj ko joj prilazi čista i čestita srca ispunjenog ljubavlju.

Manastir mesic

Najstarije predanje o nastanku manastira Mesić vezuje se za početak XI veka. Poznato je da je papa krajem X i početkom XI veka zamerao mađarskom kralju Ištvanu I da u njegovom kraljestvu ima deset grčkih i samo jedan latinski manastir. Među tim grčkim manastirima bio je u Moriseni manastir posvećen Sv. Jovanu Preteči.

Taj manastir je 1028. godine napao kraljev rođak Čanad i proterao je sve kaluđere. Kaluđeri a i sedište pravoslavne eparhije premeštaju se sve južnije, dok se najzad oko 1030.g. nisu skrasili na obroncima Vršačkih planina. Tu su podigli nov manastir posvećen Sv. Jovanu Preteči, koji je dobio ime po potoku Mesić. Manastir Mesić smatra se za jedan od najstarijih u Srpskoj pravoslavnoj crkvi.

U manastirskom kompleksu nalazi se crkva posvećena Sv. Jovanu Preteči, konak za potrebe manastirskog sestrinstva, a tu su bile i ekonomske zgrade koje su danas srušene: kačara, šumareva kuća, kaluđerski birt, ambari i staje.

Crkva Sv. Jovana Preteče izgrađena je u raškom stilu. Kasnije obnove i dogradnje vršene su u moravskom stilu, baroku i drugim modernijim stilovima. Poslednja velika rekonstrukcija obavljena je od 1969 - 1975.g. Zidana je od kamena i opeke u naizmeničnom ređanju.

Stari konak je građen u klasicističkom stilu. Podigao ga je episkop vršački Josif Jovanović Šakabenta, u periodu od 1840 - 1843. Građen je kao episkopska rezidencija (manastir je tada imao bratsvo). Danas postoji i novi konak koji je podignut krajem prošlog milenijuma.

Iz mesićkog živopisa koji čine oko 190 fresaka posebno se izdvajaju fraske sa predstavom Hristosa Pantokratora, Gospoda Savaota, Svete Trojice, Blagovesti, Sv. Jovana i uspenija Bogorodice.

U manastiru Mesić čuvaju se brojne svetinje među kojima su i čestice moštiju: Sv. Pantelejmona, Sv. Nikolaja Dorskog, Sv. Klimenta Rimskog, Sv. Tekle Prvomučenice, Sv. Georgija Velikog, Sv. Parohije Velike, Sv. Inokentija Rimskog, Sv. Grigorija Palame, Sv. Teodora Tirona, zatim deo odeće Sv. Agatona (omofor), Sv. Iliriona Palestinskog i Sv. Amvrosija, kao i čestice Časnog krsta iz Jerusalima.

''Ostao je tako Vršac za nama sa manastirom Mesić kao simbol hrišćanstva i naše burne prošlosti da čuva uspomenu na ono divno popijeno žuto vršačko vino, žuto kao ćilibar kroz koji svet izgleda tako mlak i tečan i prolazan.'' - M. Crnjanski