Pierwszym aparatem fotograficznym, produkowanym w Polsce po II wojnie światowej był Start I (prototyp powstał w 1953 roku). Jego konstrukcja została opracowana przez zespół inżynierów Warszawskich Zakładów Foto-Optycznych: Janusza Jirowca, Tadeusza Lisowskiego i Jana Matysiaka. Celem było stworzenie taniego, łatwego w obsłudze aparatu, który będzie zapewniał wysoką jakość wykonywanych fotografii i będzie produkowany wyłącznie z polskich materiałów. Migawka w urządzeniu oparta była na wzorach z radzieckiego aparatu Lubitiel, który był nielicencjonowaną kopią przedwojennego niemieckiego aparatu Voigtländer Brillant.
Prezentowany aparat fotograficzny, Start 66, jest czwartym z kolei modelem urządzeń z tej serii. Start 66 to aparat lustrzany dwuobiektywowy, w którym fotografię utrwalano na błonie średnioformatowej z papierem ochronnym 6×6 cm, typu 120. Górny obiektyw celowniczy 1:3,5 o ogniskowej 75 mm służy do ustawiania ostrości i kadrowania. Wpadające przez obiektyw światło, odbija się od lustra i wyświetla na matówce fotografowany obraz. Matówkę zabezpieczono składaną osłoną i przykrywką celownika ramkowego. Dolny obiektyw 1:4 o ogniskowej 75 mm naświetla błonę fotograficzną w momencie, kiedy światło przechodzi przez przesłonę i migawka się otwiera. Obiektywy mają tę samą ogniskową, a ustawienie ostrości, odbywa się w obu jednocześnie poprzez ruszanie płytą główną aparatu, w której są osadzone. W aparacie zastosowano obiektywy trzysoczewkowe Emitar. Wszystkie egzemplarze Starta 66 wyposażone były w migawkę o nowym ciągu czasów 1/15, 1/30, 1/60, 1/125, 1/250 plus B (czas wolny). Cały mechanizm aparatu zamknięty został w korpusie, wykonanym z odlewu ciśnieniowego ze stopu aluminium. Po prawej stronie zamontowano gałkę do przesuwania błony fotograficznej oraz szynę do montowania lampy błyskowej, dalmierza czy światłomierza. Po lewej stronie umieszczono pokrętło do skalowania ostrości.
Aparat produkowany był w Warszawskich Zakładach Foto-Optycznych (WZFO) w latach 1967-1978. WZFO kontynuowały działalność Warszawskich Zakładów Kinotechnicznych uruchomionych w 1951 roku. Początkowo miały nosić nazwę Fabryka Aparatów Fotograficznych. Z uwagi na to, że w zakładach uruchomiono także produkcję specjalistycznego sprzętu optycznego, powiększalników, maskownic, lamp błyskowych i rzutników, nazwa ta nie została przyjęta. Pod koniec lat 60. XX wieku firmę wcielono do Polskich Zakładów Optycznych.

Opracowanie: Beata Krzaczyńska, Piotr Turowski